"Ντυνω τη πικρα μου ενα νεκρο χαμογελο,απολιθωμενο στην υποψια της χθεσινης σου αποκαλυψης..Δεν ζω τιποτα,μονάχα εν λευκώ κινουμαι,κραυγαζοντας σιωπηλα μεσα στη κενοτητα αυτου που νομισα πως μοιραστηκαμε.-Πονταρισα κ τωρα μενω στο πασο.Ποια ρεστα να ζητησω σε χαμενες παρτιδες..-Εσυ μιλας σε κλησεις βουβες,σε θεες αχνων,σε αναμονες που μεσα τους δεν υφισταμαι..-Παραιτουμαι απ ολους τους σκοπους..-Αυριο ισως να παραιτηθω κ απο σενα.."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου