"Κατάρα στον ουρανό-εκείνον που παράγγειλε,θάματα στο ανάστημά του,σφίγγοντας σε ρίγη μια Νεφέλη που αναχώρησε απρόσμενη,στο γενέθλιό της ασθμαίνοντας..-Κατάρα στην οδύνη που σέρνει το πιο μικρο κέντρισμα μνήμης στην εμψύχωση του έρωτα,μετά στον θάνατό του..-Κατάρα στο πιο μικρο που διάνυσε μοίρες,ξόρκια,την αφυπνισμένη ελπίδα,επιβιώνοντας άναρχων συμβιβασμών στο κουφάρι του..-Κατάρα στο απαράμιλλο που την βατή του μοίρα υπερασπίστηκε,ασύστολα,χλευαστικά,χωρώντας το γιγάντιο σε λευκά κάγκελα..-Κατάρα σε μένα και σένα,που κάψαμε αμαχητί όλα μας τα βιβλία,αποκομμένοι και ξένοι να γράφουμε σε τοίχους,βoυτώντας τα δάκτυλά μας με έπαρση στη στάχτη..-Κατάρα"..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου