Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

"Πάνω απ τη τρικυμία κόλαση"


Ο δρόμος της επιστροφής μας βρήκε ξάπλα στην άσφαλτο φωνάζοντας στους περαστικούς.
Φόβος! Φόβος!!
Όχι βοή.
Όχι. Πυρκαγιά είναι!
Πυρετός της τρέλας,
καταργώντας όνειρα...
Ερωτεύεσαι?
Σταμάτησες ποτέ να ερωτεύεσαι?
Ακούς να περνάνε οι μνήμες,
-κατάμονες-

Έφευγες,
ολοένα έφευγες..
Πριν στεναγμός μου γίνεις..
Κι έλεγες πως κρυφακούς
την καρδιά μου
Στα στενά ζητιανεύουν όσα ποθήσαμε.
Αγάπη μου ρώτα!!
 Όχι ηχώ.
Όχι. Όνομα είναι!
Και μουσική...
Φωνάζοντάς την με το μικρό της όνομα η λύπη ακούει...
-Φυλαγμένο μου τέλος-

Καθρεφτιζόμουν στο στόμα σου...
Δαμασμένη εισπνέω,
τον άνεμο,
το κύμα,
περιμένοντάς σε...
Τον άντρα που αρνιέμαι,
-βαστώ και πάω-

Πόνοι που διασταυρώνονται...
Ακύρωσα ουρλιάζει ο τοίχος,
έπειτα χαμηλόφωνα ξανά σκορπάει στο χέρι σου...

Των ηδονών μου τα μάτια τη νύχτα χάνονται,
την μέρα στον ίσκιο μου πίνουν...

Και ιδού γεννώνται οι λέξεις μου!!
Τη σάρκα μεταδίδω,
λυκόφως κι αυγή,
πνοή και πόθος,
-εσαεί-
Ύστατο όνειρο...
Άνθος δειλό μου...
 Φαγωμένη αλυσίδα και κρίκος,
 ανάπαυλα στο μονοπάτι
-και στο βασίλειο-
τα φιλιά μου σκάβεις
-ένα ένα-
Ποτάμι μου μέσα μου
-άφωνο-

Συντρέχω την νύχτα,
την ώρα,
στης ανημπόριας μου απουσιάζω τη γεύση..

Με τα δανεικά μου ρούχα προχώρησα.
Νωθρή στον όλεθρο βάδιζα...
-Λέω να κατέβω απ' τη ζωή μου κάπου εδώ...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου