ΔΙΨΑ

Διψάω,
όχι γιά νερό,
μα για να μικρύνω τον ίσκιο της λύπης μου.
Διψάω,
όχι για δόξα,
μα για να μην βραδιάζει πιά στους βράχους.
Διψάω,
όχι γιά να βαδίσω δίπλα σε λουλούδια,
μα για μιά καταιγίδα μόνο δική μου.
Διψάω,
όχι για να μου κρατήσεις το χέρι,
ούτε γιατί οι νύχτες αλλάζουν κάθε τόσο τον ήχο τους,
όχι για τον φράχτη στην σκέψη μου,
ούτε για το φεγγάρι που μόνο σκύβει.
Διψάω μονάχα για την δίψα!
Για τα φτερά και για τα γόνατα!
Για τον πυρετό που φτάνει στα νύχια!
Για το μωβ της αθανασίας μου!
Για τους Θεούς που ουρλιάζουν:-ΘΑ ΣΒΗΣΩ!
Για την μοίρα που προχωράει πεζή,
για τις ώρες που τα λόγια είναι αλμυρά,
για όσα κρύφτηκαν στο παραμιλητό μου,
για όποιον με βλάφτει,
-γιατί είμαι εσύ...

-Διψάω για χίλια γράμματα μέσα μου,
που ποτέ δεν θα γίνουν ποίημα..."