Στόμα στεγνό

‎"-Στόμα στεγνό στην προσμονή του φιλιού, πλαγιασμένο στο μοναχικό ανατριχιασμα το σώμα, 

στην περισσή τρέλα οδεύουν τα βάθη των σπαραγμών,

η αμαρτία που βούτηξε στο αόρατο, το οξύ βλέμμα του πόθου όταν κυλίστηκε μονάχος του στην πυρά..
-Μνήμη που λάμπει στο φως που δεν άναψε, στο φάντασμα του κρεβατιού που σκόνταψε στο σκοτάδι, στο τύμπανο που ύχησε θυμίζοντας το όνομά σου στην σχισμή που χάραζε τον τοίχο,στον σωρό απο σύννεφα που κράτησε το άρωμα της αόρατης ένωσης μας..
-Ξενύχτι μου ασάλευτο στην φωτιά και στον πάγο, στο γέλιο σου το ολόκληρο όταν με αγκάλιαζε, στο αποτύπωμα του κορμιού του πόθου μου οταν κουλουριαζόταν σαν φίδι στον λαιμό της απραξίας, στην τραχιά μου επιθυμία, στην σφιγμένη χούφτα, στην κληρονομημένη τρελα..
-Τον εαυτό σου νεκρώνεις την μέρα για να γευτείς με ορμή την γεύση του σαν καταιγίδα απο τότε κάθε νύχτα...