Είσαι παντού.
Στην βουβή ανταύγεια των καιρών,
στα σκοτεινά κελιά,
μιά στο χάος,
μιά στον θρυμματισμένο μου μυαλό.
Είσαι παντού.
Βαδίζοντας στις μύτες των ποδιών,
μ’ ένα μαχαίρι αντί γιά φιλί στο στόμα,-καίγοντας-
την δύναμη και την αδυναμία μου.
 Έλπιζα να τελειώσει ο κόσμος,
ο κόσμος όμως δεν τελειώνει,
-αλλάζει-
Δε βαριέσαι...
-Σήμερα ήσουν μόνο μιά φωνή πάνω απο τον γκρεμό.