-Να γράψω κάτι;

Φυσικά...
Ό,τι θές.

-Να μιλήσω για φόβους;

Ναι...

-Μπορούμε να αγαπηθούμε,
πριν να πεθάνουμε;

Σε κάποια άλλη ζωή...
Όχι τώρα.

-Πόθος του παρόντος λέγεται αυτό.

Ξέχνα τον.

-Και Θα πηγαίνουμε πάντα σε όμοιους δρόμους;

Ναι.

-Οπότε θα ΄ναι λιγότερο μοναχικά.

Ναι.

-Και θα σε βλέπω;

Τι;

-Τίποτα...

Πέσε κοιμήσου.

-Nαι θα πέσω...
-Θα σβήσω το φως μας τώρα....

Σε πειράζει;

Όχι. Δεν με πειράζει.

-Και μετά μπορώ να σε ρωτάω στο σκοτάδι;

Ναι.

-Τι θα 'κανες αν αγαπούσα άλλον;

Τίποτα.

-Μάλιστα....

Τι μάλιστα;

-Eγώ αν αγαπούσες άλλη θα πέθαινα.
Έπειτα ίσως σε σκότωνα.
Μάλλον αυτό δεν γίνεται ε;

Αλήθεια;

-Ναι.
Για να 'μαστε μαζί.

Ένας γαμημένος λογαριασμός
που πρέπει να τακτοποιηθεί
είμαστε...

Να ξημερώσει μιαν αυγή,
ή ένα μας φιλί ήθελα.

Με ακούς;

Τι;

-Τίποτα...

Παράτα τα.

-Καληνύχτα.



{Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΤΡΕΛΗΣ}-VENNIS MAK