Εσύ ανάστημα κι έρωτας...

Κι απόψε γεμάτη απο άστρα οδεύει η νύχτα,
νικά ο ουρανός το σκοτάδι,
νερό, φωνή
-και άπειρο-

-Να ακούς,
σαν η αστραπή στο δέρμα μοιάζει.

Που να βαδίσουμε...
Σαν έμπνευση στον αγέρα σκόρπισα,
εγώ,
εσύ,
το βουβό ταξίδι μας.
-Αναβλύζει...

Λίγο αόρατο,
λίγο ορατό...

Μέσα στα μάτια σου,
κυλώντας ανακαλύπτομαι...

-Χίλια μου χρώματα-
Εκστατική σιγή μου...

Στοχάζομαι το φιλί σου.

-Να ακούς,
σαν το ψιθύρισμα τον ήλιο τον μικρό ή τον απέραντο,
σου φύλαξαν.

Εσύ και το σύμπαν μου.
Σ' αγαπώ κι αν είπες
-ποτέ δεν το άκουσα-

Εύφορη γή μου...

Ατέλειωτα ο ένας μέσα στον άλλο.
Έτσι να ηχεί ο αιώνας...

Στα χέρια σου λούζομαι ,
αυγή και φώς μου,
μιά νύχτα,
δυό νύχτες,
σαν απο πάντοτε.

-Βαραίνει ο πόθος μου-

Ρημάζονται γύρω μου της μοναξιάς οι λέξεις
-κι οι πτώσεις-

-Να ακούς,
σαν έρθει η φωνή μου στην έρημο κλαίγοντας
-καί στη φωτιά σου-

Την πλάση κοιτάζω.
-Αύρα μου στέριωμα καί καρδιά στο κατώφλι του δικού μου κόσμου.

Στην παλάμη μου,
μετρώ τους σφυγμούς μου...

Λίγο βραχνή,
λίγο άγρια.

-Να ακούς σαν η επιθυμία βυθίζει το σπαθί!
-Να ακούς σαν ότι συμβαίνει κάθε μέρα στο χτες δε μοιάζει!
-Να ακούς σαν ανοίγει τις πύλες το όνειρο!
-Να ακούς σαν οι φλέβες οργίζονται!

Λίγη ποίηση,
λίγη μουσική
-να δονεί-

-Τυραννισμένη μου σάρκα-

Άνευ ίσκιου
και άνευ όρων,
μέσα μου εισχώρησε...


Λίγο φτερά,
λίγο ηδονή καί θάνατος.

-Αγάπη μου...
-Πάντα να ακούς...

Αιφνιδιαστικά...
-Πλησιάζουμε..."-VENNIS MAK