Τι ματαιότητα η αγάπη μου γιά να την διαπεράσεις.
-Έζησα να σε βλέπω να περνάς μόνο...

Όσο έρωτα φύλαξα,
πάντα τον κρατούσα για αργότερα...

Τώρα η μέρα μου ορκίζεται να νικήσει και η νύχτα μου καταπατά όλους τους όρκους.

Τι ματαιότητα όλα να μυρίζουν παρελθόν και εσύ πάντα να αργείς.

Και δεν είναι πως τρομάζω, πως φοβήθηκα,
πως κάποιος θάρθει, κάποιος θα φύγει.

-Είναι που με χώρεσες ολόκληρη σε μιά εκκρεμότητα...





VENNIS