Μνήμη και λόγια που άνοιξαν μια τρύπα φαντασίωσης στον τοίχο.
Τους ρούφηξαν μέσα τους βαθιά κι έπειτα έκλεισαν.
Δίχως να αφήσουν το παραμικρό σημάδι έρωτα...

Κρατώντας μόνο εκείνο το απροσδιόριστο μαύρο,
βουβού αφανισμού, που στοίχειωνε τα κρεβάτια τους τις νύχτες.

Κι ό,τι κι αν γίνει, αυτή είναι η μισοτελειωμένη ιστορία του βιβλίου των αποχωρισμένων ανθρώπων.

Μετά από αυτήν δεν υπάρχει τίποτε.

H επιλογή όφειλε να προστατευτεί.

Η ανάμνηση έλιωνε στον παλμό της επιθυμίας,
εκεί στο στέρνο
– που κι αυτή έσβηνε σιγά σιγά στο φως της ημέρας-

Μέχρι που κάποτε θα έρθει η ώρα και θα φαγωθούν από αυτήν.

Από την κορυφή ως τα νύχια…

VENNIS♥