Σε τέλος ταπεινό καί αδάμαστο να ταξιδεύουν οι άνθρωποι,
άσε που αυτό που αγάπησα μένει στητό καί αόρατο,
άσε που κι ο στεναγμός με τιμωρεί σαν την πρώτη φορά,
άσε που ο ήλιος απόψε σκλάβος δεν ντύθηκε,
άσε που εδώ ψηλά κρυώνω...
- Μοίρα θνητού.
Στις καταιγίδες εσύ να ονειρεύεσαι θρόνο...
άσε που αυτό που αγάπησα μένει στητό καί αόρατο,
άσε που κι ο στεναγμός με τιμωρεί σαν την πρώτη φορά,
άσε που ο ήλιος απόψε σκλάβος δεν ντύθηκε,
άσε που εδώ ψηλά κρυώνω...
- Μοίρα θνητού.
Στις καταιγίδες εσύ να ονειρεύεσαι θρόνο...
VENNIS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου