Τί μπορεί να προλάβει ένας ποιητής

ανάμεσα σε κλειστά παράθυρα και ανοιχτά τραγούδια;

 Έπρεπε λοιπόν να γίνουν όλα αυτά;
Και γιατί;

Γιά μιά υποψία έρωτα,

γιά μιά στάλα όνειρο,
γιά όσα δεν μαρτύρησε η φλέβα,
όταν σε λάτρευα,
οι διάβολοι μαζί καί οι θεοί.

Αρρωστημένα συναισθήματα.

 Σκοτεινά μου βήματα...
Πότε προβάλει ο ήλιος;

Είμαι το αδιόρατο δάκρυ!

Είμαι η καταιγίδα!
Της ύπαρξης ο γελωτοποιός!
Ραντίζω το χώμα με αίμα!

-Τώρα η έρημος.
Και η αγάπη εκεί.

 

 

 -Να μην ξεχάσω να τινάξω φεύγοντας τα πόδια μου.

 

VENNIS