Τι θέλει να πεί ο ποιητής; Στην προκειμένη η υποφαινόμενη;
-Καλησπέρα, εδώ έχει ακόμη λιακάδες.
Ας ξεκινήσω συνεχίζοντας την αιώνια αναζήτηση όλων αιώνες τώρα που μίλησαν, έγραψαν και δόξασαν τον έρωτα. Χωρίς σόδα. Ανακυκλώνω τον έρωτα και πάλι ακατάλληλο προς βρώση τον βρίσκω. Οι οδηγίες ποτέ δεν συνοδεύονται με τα durex της ψυχής, οπότε κάθε ανάλυση θα κοστολογείται απο πρίν. Ξεκινώντας με ποίημα θα θεωρηθεί παρακινδυνευμένο να δηλώσω SLAT- με τσαμπουκά αβύθιστο και κορδωμένη, με μόνιμο ξινισμένο βλέμμα του" γαμάω "καί δέρνω. Οπότε το υπογράφω ευθαρσώς και προχωράμε.
(Αφήνω την απλωμένη ποίηση να σου φωνάζει πως αυτή βοηθά στο κάτι που μέσα μας αλλάζει...)
"Νέα εποχή" βρε παιδί μου...Like, like λες και ετσι επενδύονται χαμογελα στην κατάθλιψη των ανθρώπων...Και ο έρωτας; Α!!!!
Ο έρωτας είναι ένας μικρός τρελός που χρωματίζει με τσάμπα μπογιά τα κόκκινά του και τα ελευθερά του όχι!! Έπειτα μου τα επιστρέφει κατάμουτρα.
Καταλήγουμε να θεωρούμε την ακινησία μας λοιπόν ως μοίρα, με το ένα χέρι στο on της έμπνευσης και το άλλο κρυμένο απο τις πουτάνες νύχτες που φωνάζουν τις απουσίες
όσων ποθήσαμε και απλά μετά σιωπήσαμε.
Στον τοίχο χαραγμένο : Θα αγαπήσουμε όταν συντρέξουν οι προυποθέσεις...
Και στην εξώπορτα τα συνθήματα που μέχρι χτές καμάρωνα, γελούν στα σημερινά φρέσκα όνειρά μου, αδιάντροπα.
Συνθήματα πρός πάσα χρήση, τρέφονται το ένα με το άλλο και μετά φτύνουν μέσα του εσένα κι εμένα. Για τον γείτονα δεν επαρκούν οι πληροφορίες μου.
Στα ποτάμια πάμε κόντρα και ας μας ακολουθoύν αυτά stop.
Η Ζωή δεν είναι σούπα να της φας με κουτάλι stop.
H Ζωή όπως ο έρωτας τρώγεται με τα χέρια stop.
Και τσούπ η ανατροπή!!! Τέμα τα stop!
Εκεί δηλαδή που χαζεύεις αμεριμνος την plasma, σου ρίχνει μια φάπα στο σβέρκο η ζωή και σου λέει :Ε!! - Μαλάκα - σήμερα ερωτεύεσαι!
-Ανέτρεξε πανικόβλητος μετά αν θες στο συρτάρι (όχι με τα εσώρουχα) αλλά σε αυτό με τα εσώψυχα και μέτρα!
Κοντεύει και να το ζήσεις...
Ω! Ναί!! Η αμαρτία των γκαβλωμένων ανθρώπων ξεκινά με την λέξη έρωτας...
Κι ό,τι άλλο ξέρεις είναι άκυρο.
Τότε ο πλανήτης (Γη) βρίσκει χαλαρά και αβίαστα το λόγο για τον οποίο ακόμη και πάντα περιστρέφεται γύρω απο την πάρτη του...
Και εγώ ερέθισμα για το επόμενο ποίημα ή τον επόμενο έρωτα, όχι απαραίτητα με αυτήν τη σειρά κατάταξης.
VENNIS - Μέχρι νεοτέρας.
(Και μετά;...-Φτου και βγαίνω..) <3 br="br">
-Καλησπέρα, εδώ έχει ακόμη λιακάδες.
Ας ξεκινήσω συνεχίζοντας την αιώνια αναζήτηση όλων αιώνες τώρα που μίλησαν, έγραψαν και δόξασαν τον έρωτα. Χωρίς σόδα. Ανακυκλώνω τον έρωτα και πάλι ακατάλληλο προς βρώση τον βρίσκω. Οι οδηγίες ποτέ δεν συνοδεύονται με τα durex της ψυχής, οπότε κάθε ανάλυση θα κοστολογείται απο πρίν. Ξεκινώντας με ποίημα θα θεωρηθεί παρακινδυνευμένο να δηλώσω SLAT- με τσαμπουκά αβύθιστο και κορδωμένη, με μόνιμο ξινισμένο βλέμμα του" γαμάω "καί δέρνω. Οπότε το υπογράφω ευθαρσώς και προχωράμε.
(Αφήνω την απλωμένη ποίηση να σου φωνάζει πως αυτή βοηθά στο κάτι που μέσα μας αλλάζει...)
"Νέα εποχή" βρε παιδί μου...Like, like λες και ετσι επενδύονται χαμογελα στην κατάθλιψη των ανθρώπων...Και ο έρωτας; Α!!!!
Ο έρωτας είναι ένας μικρός τρελός που χρωματίζει με τσάμπα μπογιά τα κόκκινά του και τα ελευθερά του όχι!! Έπειτα μου τα επιστρέφει κατάμουτρα.
Καταλήγουμε να θεωρούμε την ακινησία μας λοιπόν ως μοίρα, με το ένα χέρι στο on της έμπνευσης και το άλλο κρυμένο απο τις πουτάνες νύχτες που φωνάζουν τις απουσίες
όσων ποθήσαμε και απλά μετά σιωπήσαμε.
Στον τοίχο χαραγμένο : Θα αγαπήσουμε όταν συντρέξουν οι προυποθέσεις...
Και στην εξώπορτα τα συνθήματα που μέχρι χτές καμάρωνα, γελούν στα σημερινά φρέσκα όνειρά μου, αδιάντροπα.
Συνθήματα πρός πάσα χρήση, τρέφονται το ένα με το άλλο και μετά φτύνουν μέσα του εσένα κι εμένα. Για τον γείτονα δεν επαρκούν οι πληροφορίες μου.
Στα ποτάμια πάμε κόντρα και ας μας ακολουθoύν αυτά stop.
Η Ζωή δεν είναι σούπα να της φας με κουτάλι stop.
H Ζωή όπως ο έρωτας τρώγεται με τα χέρια stop.
Και τσούπ η ανατροπή!!! Τέμα τα stop!
Εκεί δηλαδή που χαζεύεις αμεριμνος την plasma, σου ρίχνει μια φάπα στο σβέρκο η ζωή και σου λέει :Ε!! - Μαλάκα - σήμερα ερωτεύεσαι!
-Ανέτρεξε πανικόβλητος μετά αν θες στο συρτάρι (όχι με τα εσώρουχα) αλλά σε αυτό με τα εσώψυχα και μέτρα!
Κοντεύει και να το ζήσεις...
Ω! Ναί!! Η αμαρτία των γκαβλωμένων ανθρώπων ξεκινά με την λέξη έρωτας...
Κι ό,τι άλλο ξέρεις είναι άκυρο.
Τότε ο πλανήτης (Γη) βρίσκει χαλαρά και αβίαστα το λόγο για τον οποίο ακόμη και πάντα περιστρέφεται γύρω απο την πάρτη του...
Και εγώ ερέθισμα για το επόμενο ποίημα ή τον επόμενο έρωτα, όχι απαραίτητα με αυτήν τη σειρά κατάταξης.
VENNIS - Μέχρι νεοτέρας.
(Και μετά;...-Φτου και βγαίνω..) <3 br="br">
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου