Περπατούσα λέει σε ένα δρόμο.

Η φωτιά άκουγε σβήνοντας κι όλο έσφιγγα τα δόντια.
Συλλαβίζοντας τη νύχτα
- αστράφτει η πείνα μας -
Με ένοχα μυστικά
κι έρωτες " μεγάλους " - παραμάσχαλα.

Καταζητείται όποιος διψά για αίμα.
Κι έπειτα τι;

Σιωπή.

Υποπτεύεσαι ουρανούς,
και
ένα ποίημα που θαναι γιά πάντα.

Έπειτα όλα γίνονται,
τώρα ξέρουμε να πετάμε
και να κολυμπάμε
- ανάποδα -

Αφού πρώτα σπάσουμε τα μούτρα μας.

VENNIS