Δεν υπήρχαν έρωτες και επιθυμία – μήτε και λέξεις ανάλογες βέβαια: Στον κόσμο των λογικών όλα ήταν μια βαρετή αιωνιότητα.

Κάποτε -κάποτε, άκουγες ένα μόνο εσωτερικό θρόισμα :
Ήταν η ορμή από αυτά τα όνειρα που είχαν ξεμείνει να θυμίζουν, πως κάποτε, κάποιοι κυριευόνταν από την ανάγκη να υπάρχει ακόμη ένας που μπορεί να τους μοιάζει.

Έπειτα ξυπνούσαν με τον μεγαλύτερο εφιάλτη που θα μπορούσε ποτέ

να υπάρξει.
Τίποτε δεν τραβάει τους ανθρώπους στο φόβο όσο η άβυσσος.

Δεν αρκούσε ο βαθύς έρωτας.

Ήταν μόνοι.

Ο κόμπος λύθηκε.

VENNIS MAK