Δεν βρίσκω από πού ν' αρχίσω.
Σε αυτές τις νύχτες που ξεπηδούν από τα μάτια σου.
Εξαφανίζεσαι πίσω από τον χρόνο που κυλά.
Κι εγώ βουβή,
ψάχνω μακριά σου το σώμα μου.
Ξέχασα, ξεχνάω λοιπόν
την ακίνητη απουσία,
την αγάπη που κόβει βόλτες,
τα μαντρωμένα όνειρα,
άστεγη, χωρίς σπίτι,
χωρίς κλειδιά.

Γλιστράει η πράξη...
Πλέκει λόγια και τα ξεμπλέκει.
- Άτολμα.

Έπειτα χάνομαι στην παλάμη σου.


Σου φύλαξα την σκιά μου κι απόψε.

- Τόσο άδεια και τόσο γεμάτη από εσένα.



VENNIS