Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

Οι ιστορίες μωρό μου είναι αλήθεια.

Κοιμάται μόνη η απελπισία τις νύχτες -και το πρωί ξυπνάει χωμένη στην ντουλάπα.
Η αγάπη πρέπει να βγεί έξω! Η αγάπη πρέπει να βγεί έξω!
Τότε σταματούν στο σταθμό όλα μας τα ταξίδια μάγκα μου.
Κλαίνε επάνω στις αποσκευές τα όνειρα.
Τσαφ τσουφ, επιβιβαστείτε.
Άδειοι λεωφόροι σαν πουλιά που έχασαν το δρόμο πριν το πέταγμα.
Επιβιβαστείτε γαμώτο.
Τέλειωσε και το χόρτο, τέλειωσε η νύχτα, τέλειωσαν τα μαστίγια, τέλειωσε το τίποτα.
Τίποτα.

Ανοίγουν τα παράθυρα του έρωτα, σε όλου του κόσμου τους τρελούς.
Γαμημένη φάρα.
Μιλούν με τραγούδια, μισάνθρωποι με θηλιά.
Αγαπούν με ανοιγμένα φώτα.
Γυρνάνε απο φιλί σε φιλί.
Ντύνονται βαριά, περπατούν στα νύχια.
Και ζουν δίσεκτες ζωές, να προλάβουν.
Να προλάβουν...

Κλείνει ο χειμώνας.
Επιβιβαστείτε γαμώτο.

Πεινάω.
Μικρή παύση και αρχίζει ξανά το ποίημα.

Βοές, βοές που δε λένε να φύγουν, χάνεις το στόχο.
Αναρωτιέσαι τι στο διάβολο κάνεις εδώ, εκεί.
Εκεί...
Αρπάζουν οι μέρες μας φωτιά, τα χαρτιά λιγοστεύουν.
Ώρα ασήμαντη.

Επιβιβαστείτε.

Καμία απάντηση.
Μονάχα μια γαμημένη ομοιοκαταληξία ματώνει στα πόδια σου.

Χωρίς μετάφραση.

Οι ιστορίες μωρό μου είναι αλήθεια.
Ζούμε από τη λάθος πλευρά που για μας ήτανε πάντοτε η σωστή…

Συνεχίζεται… 




VENNIS

1 σχόλιο: