"-Και ετοιμαζόμουν να φωνάξω:-Ξιφομαχεί στον αγέρα η ανοιχτή μου πληγή,
ξεχύνεται αβάσταχτο και ατίθασο της ελπίδας το κενό που καίγεται,
τρυπώ τα τείχη των αμάθητών μου ήλιων στο ύψος που ο χτύπος της καρδιάς της αξόδευτης με θράσσος ξεκλείδωσε,
-πλαταγιάζει εκωφαντικά τώρα ο έρωτας-
σφίγγει την χούφτα μου / και ο αγέρας παύει..."