Απώλεια

Ορμάει η θέληση εμπρός το νήμα γλιστράει αθόρυβα καί κόβει,
σε τέλος ταπεινό καί αδάμαστο να ταξιδεύουν οι άνθρωποι, άσε που αυτό που αγάπησα μένει στητό καί αόρατο,
άσε που κι ο στεναγμός με τιμωρεί σαν την πρώτη φορά,
άσε που ο ήλιος απόψε σκλάβος δεν ντύθηκε,
άσε που εδώ ψηλά κρυώνω...
-Μοίρα θνητού...
Στα μελανά τα χείλη,
στη δυσμορφία του ύπνου,
στην αντίστροφή μας γέννηση...
-Ολόμαυρη στοργή-
Στις καταιγίδες εσύ να ονειρεύεσαι θρόνο...
Δεν ξέρω, έχουμε μιά σφαίρα γιά ενθύμιο...
Πάντοτε ουρλιάζουν πίσω μας οι επιθυμίες των ανθρώπων...
Τον τελευταίο στίχο να αφήνεις να αγγίζει το πρόσωπο...

-Την φλέβα να κόβω στ' αριστερό καί μόνο ποίημα να στάζει..."


http://www.youtube.com/watch?v=mki3pTti5eA&feature=related