"-Kαί εκεί βρισκόμουν, στον ουρανό που μιά σταγόνα βάστηξε γιά μένα,
η φωνή μου στις τρείς πλευρές απλώθηκε και έπειτα έσπασε περήφανη στην γή...
Στο ελάχιστο μου όνειρο,
στα βάθη της πλάσης μέσα μου
-ζωή μου-
η αλήθεια ξαφνιασμένη γιά όσα στην πραγματικότητα βούλιαξαν,
τον κόσμο να στέκεις όρθιος να κοιτάς και εκείνος να γυρνά γελώντας την πλάτη...
Πλανόδια τα βήματα, νωθρά ,τελειωμένα,
στην αποκάλυψη του νόμου και του θανάτου,
εκεί που συνωστήθηκαν τα βάθη,
εκεί που η λαλιά ένδοξα στο ψέμα τάφηκε,
εκεί που το ξεγύμνωμα την ντροπή κάλυψε με στίχο,

να ακροβατεί χωρίς σχοινί και να την σώζει ακατάπαυστα το ποίημα..."