"Kι αν προχωρούσα,
και βράδιαζε,
μια λέξη απέμεινε
-είμαι τώρα τα φιλιά σου-
και πάω χαμένη...

Oύτε πόθος,
ούτε σπάραγμα,
ούτε κελί μου.

Θεέ μου...
Ευχόμουν να φύγεις.
Όχι σαν κακό να φύγεις,
αλλά σαν πεθυμιά ανυπόφορη...

-Στο διάβολο όλες αυτες οι φωνές μέσα μου που ουρλιάζουν:
-Θα' ρθει..."-VENNIS MAK