Ο θυμός είναι ολομόναχος.

Γυμνός θυμός.
Κατακόρυφος.

Βγάζει απ’ την καρδιά του την ελπίδα που βάρυνε.
Και της λέει:- Υπάρχεις μονάχα όταν κοιμάμαι.
Όποτε θέλω ξυπνώ και εξαφανίζεσαι...

Ας φαγωθούμε γράφει.
Η πληγή μας στρίμωξε στην άκρη του δωματίου.

-Για πάντα ανύπαρκτοι-



Και μ’ όλη του τη δύναμη πετάει το χαρτί με τις λέξεις λεπίδια
στο πάτωμα.

Και πετάει το όνειρο που χάθηκε, στον ουρανό...



VENNIS