Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Πρώτες πέθαναν οι λέξεις.

Έπειτα τραυματίστηκε ο ίσκιος μας.
Ακολούθησαν μερικές απο τις ψυχές
και σειρά είχαν όσα "τίποτα" μας ανήκαν,

μετρώντας τα γιά ώρες.

Ελπίδες απο σίδερο, αληθινές και ψεύτικες.

Αυτή την ανατριχίλα που θυμίζει έρημο
και σύγκρουση,
ανάμεσα σε αυτούς, που δεν έχουν να χάσουν,
γιατί ποτέ δεν είχαν.

Ουρανό.
Έλεος.
Και λίγα βάναυσα "θέλω".

Ιδανικοί δηλαδή φονιάδες.

Προσωρινά ηττημένοι.


Μη λησμονήσεις καθώς φεύγεις,
ν’ αφήσεις αναμμένο για μας, ένα τουλάχιστον φώς.



VENNIS

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου