Mία γυναίκα έκατσε στο σκοτάδι, έκλαψε πολύ,
πένθησε τον θάνατο, έπειτα την ζωή,
το μάταιο, την άδεια παλάμη, το πέλμα της περηφάνιας,
μέτρησε τα κόκαλα όλα, τα δόντια που σφίγγονται,
τα χείλη τα σφαλιστά, της σάρκας την πληγή,
το στήθος που δεν τάισε στόμα, την ωδή ατραγούδιστη,
τον πάγο στο αίμα, την ρωγμή που άφησε το μαχαίρι,
πένθησε ακόμη τους τοίχους της φυλακής της, με γοερό κλάμα...

-Πένθησε, πένθησε....Πένθησε χρόνια.

-Έπειτα στον τελικό σπασμό στην ανεπαίσθητη θρόμβωση,
τίναξε το φόρεμα, έπειτα τίναξε την σκόνη απο το βήμα,
τίναξε το πρόσωπο της στον ουρανό και βγήκε στον ήλιο...

 

 

VENNIS MAK

 

 ΕΡΩΤΩΝ ΥΨΙΣΤΗ ΑΡΧΗ  

 

Ε Υ Α  

 

http://www.youtube.com/watch?v=ylnO20NlxnI&list=FLp5JkTL5ANpn2yyEcnBHpEA&index=38&feature=plcp