Η πένα δεν υποκλίνεται στα φαντάσματα,
είναι νύχτα που κόβει βόλτες σε αόματες συνήθειες και πόρνες/
που ουρλιάζουν καθώς γδύνονται.

Η πένα δεν κρατάει χαρτιά αζύγιστα,
τραγουδά με την χούφτα της σφιγμένη στην κολότσεπη,

έπειτα ξερνάει στα μούτρα μας τα ψιλά.
Η πένα δεν κοιμάται σε στρώμα φουσκωμένο απο φτυσμένες λέξεις,
μα ανήμερη πριονίζει ένα ένα τα κόκαλά της στο πάτωμα.
Η πένα δεν ζητιανεύει έρωτες σαν πουτάνα που αυτοβούλος γονάτισε στην ταρίφα,
αλλά κάνει το μίασμα της υπόσχεσης πυροτέχνημα σε αράδες μαστίγιο.
Η πένα δεν θεωρεί αναμονή το χάος και τα κρυφά νοήματα,
αλλά προστάζει το μόνο που πρέπει!

Σσσσ!!Σιωπή!!!!!!!!!!
-Όταν περνούνε άνεμοι.
-Όταν ζεί το ανέφικτο.
-Όταν χτυπά ο σφυγμός στον κρόταφο.
-Όταν γδύνει την σάρκα και ντύνει την ψυχή.
-Όταν οργίζεται το χώμα που πατάει.
-Όταν οι μαχητές σκύβουν στο βόλεμα.
Όταν ο φόβος σε τόνους χαμηλούς με ερωτεύεται...

Η πένα πλησίον του ποιητή είναι τσεκούρι/

και όπλο...



VENNIS MAK