Νάτη.
Όχι πολλά ξενύχτια.
Όχι περισσότερες αγάπες απο τρείς τη φορά.
Ζεί με κοφτερά λεπίδια και υποφερτές απελπισίες.
Όχι εντελώς ικανή, όχι όμως υπνωτισμένη.
Όχι ξαπλωμένη επάνω σε βιβλία.
Όχι εφήμεροι ίσκιοι και πάθη.

Ελεύθερη, ακίνητη, άφαντη.

Καπνίζει το τσιγάρο της και ξεχνά στίχους.
Πληρώνει το άλλο μισό και τους ξαναμιλά γιά έρωτες.

Όχι ουρανός, ούτε μάρμαρο.
Όχι λεία, ούτε θήραμα.
Κανένα ρολόι δεν μπορεί να την μετρήσει.

Μονάχα καμίνι.
Που κάνει κύκλους, κύκλους, κύκλους...

Κυριολεξία και περίπου.
Σάρκα και απουσία.
Όχι λουλούδια.
Μονάχα ανατρίχιασμα και φιλί...

Μέχρι που να σπάσει το τέλος των δακρύων.

Και να χυθεί στους αιώνες.


VENNIS