-"Θα μπορούσες ένα πρωί να μου πείς:-Γυμνοί χορέψαμε στον ήλιο,
νικητές μόνο μιάς σκέψης που τα χαμένα μας φτερά δεν τάραξαν τον σκοπό μας,
πως η φωνή που ξενιτεύτηκε στην πυρκαγιά μας και στο χάδι το λειψό ακόμη ζεί,
πως η μπόρα δεν κρατά την αγάπη απο το χέρι μα την οσμίζεται με σκυφτό το κεφάλι,
αχ, πως στο συρτάρι χώθηκαν οι πικρές μου μνήμες,
τραβώντας στο γκρεμό το χρώμα το πένθιμο..
-Δίχως τον παραμικρό ήχο ήθελα να μ'αγαπάς,
Μα πρίν το ταξίδι αρχίσει- ναυαγήσαμε...."