Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

"-Μην κρατήσεις αυτό το γράμμα.
-Στα βάθη στείλε το,
εκεί που σκοτώνεται η συννεφιά η αδιαπέραστη,
ο ύπνος που λυπημένος ξυπνά στα πρωινά της ατίμωσης,
ο αγέρας που ουρλιάζει ένα όνομα και το χώμα φιλάει την μορφή του,
στην φρίκη που ερωτεύτηκε που τα βουνά κατάφερε να τρέξουν ως να αντικρύσουν θάλασσα...
-Μην ρωτήσεις:-ποιός σκότωσε τον δείνα ή τον τάδε,
τις γραμμές αυτές όταν γράφω θα νεκρώνω περήφανα,
των αγγέλων το όραμα,
των δαιμόνων το σπάραγμα,
την φλέβα της απώλειας θα κρατώ,
στην σχισμή της διαταγής να σωπάσουν όλα και να μιλήσει η μοίρα,
 να σταθείς σε μιά στροφή ιδέας που στάζει να βραχείς μέχρι το κόκκαλο,
τις λέξεις να κάψεις στην γωνιά ή στην στέγη σου,
το ποίημα που σακατεμένο επέστρεψε ,
μισό και ανόητο φιλώντας την απουσία με ανοιχτά τα μάτια και κλειστή την ελπίδα του...
-Μην κρατήσεις το χνάρι που την λάμπα έκλεισε και τόλμησε το όνειρο,
στην πείνα και στην δίψα που στο μαύρο φόντο την ψυχή κάρφωσαν,
στο τεντωμένο δάχτυλο μην βρείς χρώμα-ούτε έγκλημα..
Ξεψυχάει εδώ η προσμονή!
Σπαταλιέται εδώ το θαύμα!
Αυτοκτονεί η θλίψη κρατώντας το φιλί στην παλάμη!
 -Απο ζωή και απόγνωση που διαφώνησαν στην καταιγίδα ,
την όραση σέρνοντας και το ανικανοποίητο που αιώνες διαβαίνει γράφτηκε...
-Την φυγή προκαλεί με τα πόδια υγρά και στεγνά τα μάτια...
"-Μην κρατήσεις αυτό το γράμμα..."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου