Μίσησέ με όσο μπορείς.
Βάφτισέ με καταστραμένο απομεινάρι της μνήμης.
Αδιάλλειπτα νέκρωνε την ανάσα μου στο στόμα σου.
Ακόλαστο φάντασμα πες
-που κυλά στον ιδρώτα σου-
Αίμα που περπατά στην γωνία σαν έστριβε το όνειρο.
Στην κόψη του μαχαιριού
-ένωσε ποίηση και σάρκα-
Έπειτα αν δεν αντέχεις να κοιτάς,
ζήσε με τραβηγμένες όλες τις κουρτίνες...
( Σφάζει τις νύχτες μας ο έρωτας...)
VENNIS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου