Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Μίσησέ με όσο μπορείς.
Βάφτισέ με καταστραμένο απομεινάρι της μνήμης.
Αδιάλλειπτα νέκρωνε την ανάσα μου στο στόμα σου.

Ακόλαστο φάντασμα πες
-που κυλά στον ιδρώτα σου-

Αίμα που περπατά στην γωνία σαν έστριβε το όνειρο.
Στην κόψη του μαχαιριού
-ένωσε ποίηση και σάρκα-

Έπειτα αν δεν αντέχεις να κοιτάς,
ζήσε με τραβηγμένες όλες τις κουρτίνες...





( Σφάζει τις νύχτες μας ο έρωτας...)



VENNIS
 
 
 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου